Insecten … als klein jongetje wilde ik niets weten van die enge beestjes. Ik was als de dood voor alles wat bewoog, op een enkel beestje na, bijvoorbeeld de mier.
Toen ik een stoere vader werd, speelde ik de held als mijn kinderen aangevallen werden door die geleedpotige buitenaardse monsters … dat was de buitenkant, ……ze moesten eens weten.
Tot op een dag … ik was op vakantie in Griekenland en zag een zwarte hommel. Met mijn nieuwe digitale minicamera ging ik experimenteren op de ‘macro’ stand. Eerst op ruime afstand en steeds dichterbij … als de hommel bewoog … ging ik natuurlijk een paar meter terug. Stoer liet ik de afbeelding zien aan mijn geliefde. Een paar dagen later was ik een superheld toen ik een andere angstaanjagende mormel al bevend op de foto zette; bleek later een Cicade Orni te zijn. Ik ging steeds meer beesies fotograferen en mijn insectenfobie werd steeds minder. Leuke bijkomstigheid was dat mijn zus ook insecten fotografeert zonder dat ik dat wist. Ik merkte dat ik steeds meer van de natuur ging houden; niet alleen van de insecten, maar ook om in de natuur te zijn.
Twee jaar later heb ik voor deze verslavende hobby een spiegel-reflex camera gekocht: eerst een Sony DSLR-A500 en in 2014 een Sony SLT-A58 met een Sigma macrolens 105 mm 1:2,8 DG. Canon had eigenlijk mijn voorkeur, maar deze Sonycamera heeft een stabilisator dus meer kans op scherpere foto’s. Ik fotografeer de laatste tijd ook met een statief + een afstandbediening zodat de ruis minimaal is. Ik heb geen specialisme in dit dierenrijk, maar libellen en wantsen zijn mijn favorieten.
Mijn favoriete plek waar de insecten voor mij poseren is ‘A.Vogel tuinen‘ bij ’t Harde met talloze geneeskrachtige kruiden en planten. Elk jaar weer weer verrassend welke fotomodellen ik voor mijn lens krijg. Door al die kruiden en planten is het een prima vegetatie voor alle kriebel- en fladderbeestjes. Af en toe ga ik op avontuur naar een ander gebied.
